Nama : Charnan A/L Murliah COUSE CODE: MPU 2323.(G2) LECTURER S NAME: ENCIK AHMAD TARMIZI BIN ZAKARIA. SUBJECT: AGAMA-AGAMA DI MALAYSIA. DATE OF SUBMISSION: 5/4/2016
TOKONG BUDHHA DAN CINA CHARNAN MURLIAH
Pengenalan Kuil, perkataan ini digunakan agak ragu di Malaysia. Kuil adalah tempat ibadat bagi sesuatu agama contohnya budha, cina dan india. Kuil merujuk kepada struktur bagi aktiviti keagamaan atau rohani, seperti memuja dan pengorbanan atau sesuatu upacara.
Tujuan Pembinaan Tokong Dalam setiap penempatan, pekan, kampung atau bandar kaum Cina, lazimnya terdapat sekurang-kurangnya sebuah tokong kommunal. Berbeza daripada tokong-tokong yang dimiliki oleh spirit-medium, tokong kommunal ialah tokong yang dikunjungi oleh semua penganut-penganut Cina dalam sesebuah komuniti atau penganut-penganut dari kumpulan dialek tertentu. Ia adalah kerana sesebuah tokong juga mewakili kumpulan dialek berlainan dalam sebuah komuniti Cina tempatan. Tokong merupakan bangunan agama yang penting dalam kehidupan masyarakat Cina. Pendatang-pendatang Cina berhijrah beramai-ramai dari Negeri China, terutamanya Wilayah Kwangdong dan Fujian, membawa bersama-sama nilai kepercayaan dan kebudayaan mereka ke Asia Tenggara. Selepas menyeberangi Laut Cina Selatan dan tiba di Tanah Melayu dengan selamat, sebagai tanda kesyukuran kepada Tuhan dan dewa-dewa, mereka pun mendirikan tokong untuk memuja Tuhan dan dewa-dewa. Ada mereka yang berjaya dalam bidang perniagaan setelah menetap di Tanah Melayu juga giat melibatkan diri dalam pembinaan tokong atau rumah ibadat. Pada masa Kapitan Chen Kai Shun meneroka kawasan Kangkar Tebrau, kawasan tersebut diliputi oleh hutan rimba. Keselamatan dan kesihatan pendatang-pendatang diancam oleh binatangbinatang buas dan berbagai jenis penyakit. Oleh itu, tokong Ling San Keng didirikan juga bertujuan untuk meminta dewa-dewa merestui kehidupan, keselamatan dan kesihatan mereka di petempatan yang baru itu.
Pada mulanya, hanya suku dialek tertentu, iaitu Teochew, yang dibawa oleh Kapitan Chen Kai Shun ke Kangkar Tebrau. Selepas itu, orang-orang Cina dari suku dialek yang lain, seperti seperti Hainan, Kantonis, Hakka dan Hokkien, juga ikut serta datang ke Kangkar Tebrau. Disebabkan penduduk-penduduk tersebut terdiri daripada suku-suku dialek yang berlainan, perselisihan antara kumpulan tidak dapat dielakkan. Jadi, Salah satu matlamat Tokong Ling San Keng dibina adalah untuk menyelesaikan masalah-masalah dan persengketaanpresengketaan antara mereka. Inilah sebabnya terdapat beberapa dewa yang berlainan disembahyangkan di tokong ini. Dewa-dewa tertentu dipuja oleh suku-suku dialek tertentu. Umpamanya, dewa Xuan Tian Shang Di di puja oleh kumpulan Teochew, Zhao Da Yuan Shuai dipuja oleh kumpulan Hainan dan Huang Guan Da Di oleh kumpulan Kantonis. Apabila perselisihan timbul, ketua-ketua dari kumpulan-kumpulan yang terlibat akan berkumpul dan bertemu di tokong untuk membincangkan penyelesaian. Jadi, boleh dikatakan bahawa Tokong Ling San Keng juga memainkan peranan untuk menyatukan kaum Cina dari kumpulan-kumpulan dialek yang berlainan.
Seni Bina Tokong Cina Bahagian-bahagian tertentu gerbang itu dicat dengan cat merah. Dalam kepercayaan kaum Cina, warna merah, terutamanya digunakan secara meluas dalam perhiasan tokong Cina kerana ia melambangkan matahari dan prinsip Yang (male Yang principle), kegembiraan, kemakmuran, kemeriahan dan tuah. Di bahagian atas gerbang utama, kelihatan ukiran-ukiran seperti bentuk api dan matahari. Ukiran matahari bermakna sinaran matahari menyinar semua benda di dunia dan menjadikan mereka lebih bertenaga. Ukiran api menggambarkan kegiatan-kegiatan tokong itu akan semakin maju seperti api yang bersemarak.
Tokong Cina
Gerbang Di hadapan gerbang utama, ternampak dua batang tiang rendah dengan ukiran batu seekor singa di setiap hujungnya. Dalam tradisi Cina, biasanya singa dianggap sebagai binatang yang tuah. Ia merupakan penjaga yang suci. Ukiran singa biasanya wujud sebagai kembar. Seekor ialah singa jantan manakala yang seekor lagi ialah singa betina. Mereka melambangkan keseimbangan masyarakat dan keutuhan institusi kekeluargaan. Ukiran singa jantan adalah di sebelah kanan dan diukir dengna motif duit sementara ukiran singa betina adalah di sebelah kiri dan diukir dengan seekor anak singa. Kedua-dua ukiran ini menunjukkan sistem kekeluargaaan masyarakat Cina di mana pihak lelaki bertanggunjawab diberi tangggungjawab untuk menguruskan keluarga. Di podium kedua yang merupakan Pavilion Pemujaan, terdapat sebuah bekas colok yang dibuat daripada simen diletakkan di atas sebuah meja logam.
Bekas colok di atas meja pemujaan dibuat daripada logam dan diukir padanya perkataan-perkataan Mandarin. Bentuk bunga teratai adalah biasa kelihatan di tokong-tokong Cina kerana ia melambangkan kebersihan dan kesucian. Perkataan teratai berbunyi Lian dalam bahasa Cina yang bermaksud berterusan.
Bumbung Di atas bumbung bangunan utama tokong, terdapat ukiran dua ekor naga yang menghadapi sebiji mutiara. Mutiara, juga dikenali sebagai mutiara syurga, merupakan simbol matahari dan daya Yang ( 阳 ) atau tenaga. Naga-naga pula adalah lambang kekuatan, keadilan dan kekuasaan. Di hadapan ukiran-ukiran itu, terdapat dua bulatan yang masing-masing mewakili bulan dan matahari. Item yang berbentuk bulatan itu mewakili bulan manakala bulatan dengan symbol Yin- Yang di tengah-tengahnya melambangkan matahari. Kedua-dua motif (motives) tersebut berhubung kait dengan konsep Yin-Yang dalam kepercayaan Taoism
Tokong Budhha Kuil Buddha adalah tempat ibadat untuk penganut agama Buddha, pengikut Buddha. Ia termasuk struktur dipanggil stupa, wat dan pagoda di kawasan-kawasan yang berbeza dan bahasa. Kuil dalam agama Buddha mewakili tanah yang suci atau persekitaran tulen Buddha. Kuil-kuil Buddha tradisional direka untuk memberi inspirasi kepada keamanan dalaman dan luaran. Struktur dan seni bina yang berbeza dari kawasan ke kawasan. Biasanya, kuil terdiri bukan sahaja bangunan,tetapi juga alam sekitar.
Tokong Buddha
Penghijrahan beramai-ramai orang China ke Tanah Melayu pada abad ke 17 merupakan arus ombak yang kedua. Pada masa itu, Buddhisme hanya merupakan upacara amalan yang penuh dengan kepercayaan dan kebudayaan Cina. Hanya pada tahun 1950, barulah terdapat penganut Buddha yang cuba meningkatkan status dan kedudukan Buddhisme. Satu perkembangan lain yang penting ialah terdapatnya pengaliran masuk bentuk-bentuk Buddhisme yang dipengaruhi oleh kebudayaan-kebudayaan Thai, Sri Langka, Burma, Jepun dan Tibet. Ini telah membentuk Buddhisme di Malaysia yang pelbagai rupa bentuk. Kebanyakan organisasi Buddhis di negara ini mengamalkan sama ada Bahasa Cina atau Bahasa Inggeris atau kedua-duanya sekali. Tetapi Persatuan Buddha Wakaf Bharu adalah yang unik sekali. Ianya boleh dikatakan organisasi yang pertama di Malaysia menggunakan Bahasa Malaysia untuk menyebar Ajaran Buddha kepada ahli-ahli serta orang ramai.